XENEALOXÍA XENÉTICA. A FAMILIA CRECE
Hai un mes que levo no meu móbil, esta fotografía dun pai, unha nai e un fillo, tomada en Cuba en 1963. Bonita tríada! Observo ó neno de ollos que sorrín e tento descubrir algunha semellanza comigo. A foto...
Hai un mes que levo no meu móbil, esta fotografía dun pai, unha nai e un fillo, tomada en Cuba en 1963. Bonita tríada! Observo ó neno de ollos que sorrín e tento descubrir algunha semellanza comigo. A foto...
“Expósito” é un apelido que aporta datos innecesarios sobre a vida íntima das persoas. Ninguén ten porque saber se ti ou algunha das persoas que che antecederon experimentaron sendo bebés o abandono na porta dunha igrexa, nun camiño transitado, nas aguas...
O meu tio Manolo marchou un Domingo de Pascua. Morrer no día no que se celebra a festa cristiá da resurrección, podería parecer ilóxico. Así a todo, gústame pensar que hai unha mensaxe encriptada, nesta escolla. Manolo despediuse de nós, o día que...
O ano 2021 pintaba ben. Por fin, podería avanzar na miña xenealoxía e deixar de dicir iso de que “en casa de ferreiro, coitelo de pau” . Nalgún momento do ano, o Arquivo Diocesano de Ourense , reabriría as súas portas...
Un libro parroquial é unha caixa de sorpresas. Ás veces topo entre as súas follas listaxes da compra, publicidade de casas especializadas en artigos relixiosos, estampiñas de santos, cromos, calendarios, pequenos apuntes contables… Encántame compartir fotografías destes achados, nas miñas redes...
Gústavos a foto que ilustra este post? Son eu, este outono. Estaba no xardín da casa da escritora canadense Laura Dennet, moi pretiño de Pedrafita do Cebreiro, no Camiño de Santiago, a súa entrada por Galiza. Este xardín está integrado na...
O ano 2020 pintaba ben. Parecía que sería un bo ano para avanzar nas miñas buscas e pescudas persoais. Un dos meus plans era visitar o arquivo diocesano de Ourense, para dedicarlle un pouco de tempo á miña xenealoxía. Sabía que...
Cando declararon o estado de alarma, chamei por teléfono á miña nai, para saber si se ía amañar. Nese momento, eu dubidaba do meu estado de saúde. Así que decidín confinarme soa, na miña casa de Lugo. Esa misma semana estivera...
Velaí ven a miña segunda colaboración con Guido Guía, cun capítulo titulado Lugo Xenealóxico e integrado nos seus paseos por O Lugo menos coñecido. Hai meses que estaba programado e inicialmente pretendía ser un camiñar pola cidade da man de persoas...
Hoxe amanezo lendo as cartas que aló polos anos cincuenta, enviaba un dos irmáns do meu pai dende Nilópolis, no estado de Río en Brasil. Nas cartas fala de historias de emigración: a “morriña” por estar lonxe da súa terra,...