Lembro que a miña avoa tiña un caderno, onde anotaba en que traballaban ou que estudiaban, os seus netos e netas.  Xa sabedes, que ás avoas lles encanta presumir!

 

 

Contan que o pasatempo favorito de Casilda era baterse en duelo con outras avoas, que tamén axitaban cadernos nas súas mans, como se fosen trofeos.

 

 

Ela, que non puidera ir á escola, tiña agora descendencia que estudiaba. Eran as persoas máis listas do mundo mundial. Algo así, tiña que ser voceado!   

 

 

 

“morrerlle a un a avoa, non ter avoa ou ser o galo da avoa” 

 

 

 

Expresión coloquial que se usa para censurar, quen se gaba moito 

 

 

 

 

 

 

Seique unha persoa non ten avoa, cando fala arreo do marabillosa, guapa ou intelixente que é.

 

 

Iso de botarse flores, non está ben visto.  Chámase soberbia e é un dos pecados capitais. E contra soberbia, humildade, di o catecismo.  

 

 

Pois ben, parece que a humildade non estaba no “mapa” dun notario do Saviñao, de cuxo nome non me quero lembrar.

 

 

Eu mesma dou fe de que, na redacción dun testamento, escribiu literalmente:

 

 

 

“En el lugar de Serpentina, parroquia de San Vicente de los Castillones, ayuntamiento de Pantón, siendo las doce del día veintisiete de noviembre de mil novecientos cinco:  ante mí Don Francisco Mourenza Montero, notario público por oposición con clasificación de sobresaliente, perteneciente al Ilustre Colegio Notarial de Lugo y a la notaría de Saviñao, donde tengo mi residencia …”  

 

 

 

Fonte: Protocolos notariais de Pantón. Arquivo Histórico de Lugo

 

 

 

Sí. Estades a ler ben.

 

 

Don Francisco, cando foi mandado chamar para darlle validez xurídica á declaración de últimas vontades dun veciño do Saviñao, fixo algo insospeitado.

 

 

O señor notario quixo que constase en acta a notaza que sacara na oposición de acceso á carreira. Está claro, que este home non tiña avoa.     

 

 

Pregúntome, a quen ía dirixida a súa mensaxe.