Creo que foi en marzo. Si… Foi entón, cando comecei a acariñar a posibilidade de dedicarme á xenealoxía. De súpeto, ocorreu algo que eu interpretei coma unha sinal.
O meu profesor de portugués propuxo a lectura dunha novela do autor angolano José Eduardo Agualusa, titulada “O inventor de pasados”. O feito de que o protagonista da novela fose un xenealoxista profesional, pareceume unha fermosa casualidade. A historia desenvólvese na Angola poscolonial. Xa rematada a guerra, o país prepárase para unha nova etapa. As novas elites, cobizosas dun pasado ilustre, demandan os servizos de xenealoxistas profesionais. Así é como Felix Ventura, que así se chama o noso xenealoxista, enxeña pasados novos. Debuxa árbores xenealóxicas. E incluso, ofrece como servizo complementario fotografías de avós, bisavós e doutros devanceiros. Todo inventado.
Na súa tarxeta de visita, pódese ler o lema:
“Garanta ós seus fillos un pasado mellor”
A miña intención coma xenealoxista non é ofrecer un pasado inventado. Traballo desde a seriedade e a profesionalidade, así que non invento nin falsifico documentos. Así a todo, pregúntome: que hai de realidade nunha historia de vida contada en base a documentos e testemuñas? Os documentos poden mentir. De feito fanno moitas veces. As testemuñas poden ser nesgadas. Ese familiar tan bo, pode ser un diaño para outros. En definitiva, a xenealoxía é unha ciencia inexacta. Admite múltiples lecturas e interpretacións, que dependerán da nosa ollada.
Como di o poema de Campoamor:
“En este mundo traidor,
nada es verdad ni mentira
todo es según el color
del cristal con que se mira”
E ti, que buscas na xenealoxía? Que te gustaría atopar na historia dos teus antepasados? E que é o que non quererías topar?
Maica
22.12.2015 at 12:23Mucho ánimo y suerte con esta construcción del pasado y del presente,
que harán un futuro, a lo mejor, diferente.
Ramón Enrique Álvarez Sánchez
12.09.2019 at 21:05Me encantaría la verdad
Martha Lucia Gallego
16.02.2023 at 23:41Interesante!
Desde que tengo uso de razón me pregunto de donde vengo… a donde voy pues e rodado tanto que ya no me importa más que La Paz interior y el bienestar de mis hijo.
Pero tengo esa espinita . El saber de mis ancestros.
Un cordial saludo.
bisagras
09.05.2023 at 15:15Si tienes esa espinita clavada, seguro que en algún momento lo harás…. Dar los pasos necesarios para saber un poco más.